คนไทยสมัยโบราณมักนิยมให้เด็กไว้ผมจุก เพื่อให้เป็นเครื่องหมายว่ายังเป็นเด็ก เมื่อเข้าไปปรากฎตัวในที่ชุมชน คนทั่วไปเห็นย่อมให้ความเมตตาให้การอุปการะช่วยเหลือ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เนื่องจากเมืองไทยเป็นเมืองร้อน หากให้เด็กไว้ผมยาวก็จะไม่สะดวก สร้างความรำคาญ อีกทั้งยังดูแลรักษายากเพราะเด็กอยู่ในวัยซุกซน แต่ในขณะเดียวกันกะโหลกศรีษะหรือกระหม่อมของเด็กซึ่งชาวบ้านนิยมเรียกกันว่า "ขวัญ" นั้นยังบอบบางคือยังต่อกันไม่สนิท โดยเชื่อกันว่าขวัญหรือชีวิตวิญญาณคนเราอยู่ที่กระหม่อม หากสังเกตจะเห็นว่าบริเวณขวัญของเด็กแรกเกิดหรือเด็กเล็กๆ จะเห็นตรงกระหม่อมบางๆ เต้นตุบๆ จึงถือเป็นส่วนที่สำคัญของชีวิต ดังนั้นหากไปโกนผมตรงส่วนนั้นออก อาจเป็นอันตรายได้ จึงโกนเฉพาะส่วนอื่นๆ ปล่อยตรงขวัญไว้ครั้นเมื่อผมยาวมากขึ้น  ปล่อยไว้ก็จะสร้างความรำคาญให้แก่เด็กแลดูไม่เรียบร้อย จึงเกล้ามัดขึ้นเป็นจุก